بسم الله الرحمن الرحیم

ادامه قسمت قبل...

دکتر عبدالصمد [شافعی]:

این نکته دقیق و ظریفی است. لطفاً بیشتر توضیح دهید که معنای آیه که فرمود: قل لله الشفاعةُ جَمیعاً  چه می شود؟ زیرا مفهوم این است که شفاعت فقط مال خداست و در این میان وجود شفیع چه لزومی دارد.

علی عبدالله [شیعه اثنی عشری]:

اصولاً معنای شفاعت لزوم وجود شفیع است منتهی برپایی نظام شفاعت و قوانین آن به دست اوست که مثلاً چه کسانی حق شفاعت دارند، و چه کسانی مشمول شفاعت می شوند، چه گناهی قابل شفاعت شدن است، و چه زمانی شفاعت نافذ است و ... بنابراین مالکیت خدا بر شفاعت به معنای طرح و ایجاد سلسله شفاعت است که در آن شفیع و شفاعت شونده و طرف پذیرش شفاعت عنوان می شود.

سلف امیه [وهابی]:

خدا که نیاز ندارد واسطه تراشی کندو خوب خودش ببخشد و عفو نماید.

علی عبدالله [شیعه اثنی عشری]:

مگر هر کاری که خدا می کند باید از روی نیاز باشد؟ خیر، از روی نیاز نیست بلکه از روی حکمت و تدبیر است هر چند ما از حکمت و علل کارهایش درک کاملی نداشته باشیم. شاید بدین وسیله خداوند می خواهد بندگانش را علاقمند به اولیای خود کند تا از نور هدایتشان بهره بیشتری ببرند، شاید خدا می خواهد بدین وسیله به اولیای خود پاداش دهد و فضل و قرب آنان را در نزد خود اعلام نماید.

... ادامه دارد

منبع: حق با کیست، ص 12-11